Yapay zeka muhtemelen Apple ve diğer teknoloji devlerinin düşündüğü kadar akıllı telefonların satış noktası değil

Yılın bu zamanındaki geleneklerine uygun olarak Apple, geçen hafta yeni bir iPhone serisini duyurdu. Bu yeni cihazları satın alma isteğimizi uyandıracak vaat edilen en önemli parça yapay zeka ya da onların markaladığı şekliyle Apple Intelligence’dı. Ancak tüketici teknolojisinin kolektif dünyasının tepkisi susturuldu.

Tüketicilerin isteksizliği o kadar açıktı ki, Apple’ın hisse fiyatından yüz milyar doların üzerinde kayıp anında silindi. Teknolojiyle ilgili tüm yeni şeylere meraklı olan Wired Gadget Lab podcast’i bile yeni özelliklerde iPhone 16’ya yükseltme yapma isteği uyandıracak hiçbir şey bulamadı.

Biraz heyecan yaratan tek şey yapay zeka özellikleri değil, telefonun yan tarafına yeni bir kamera deklanşör düğmesinin eklenmesiydi. Eğer bir düğme son birkaç yılın en abartılı teknolojisinden daha iyi bir satış noktasıysa, bir şeylerin yanlış olduğu açıktır.

Bunun nedeni, yapay zekanın artık teknoloji blogu The Media Copilot’un “şaşkınlık aşaması” olarak adlandırdığı aşamayı geçmiş olmasıdır. İki yıl önce ChatGPT, DALL-E ve diğer üretken yapay zeka sistemlerinin bir metindeki yalnızca birkaç kelimeden tutarlı yazılar ve gerçekçi görüntüler oluşturabilmesine şaşırmıştık. Ancak artık yapay zekanın gerçekten üretken olabileceğini göstermesi gerekiyor. Piyasaya sürüldüklerinden bu yana, bu deneyimleri sağlayan modeller çok daha güçlü ve katlanarak daha pahalı hale geldi.

Bununla birlikte Google, NVidia, Microsoft ve OpenAI yakın zamanda Beyaz Saray’da yapay zeka altyapısını tartışmak üzere bir araya geldi ve bu şirketlerin teknolojiyi iki katına çıkardıklarını öne sürdü.

Forbes’a göre sektör, yapay zeka donanım ve yazılımına yapılan devasa yatırımları geri alma konusunda 500 milyar ABD doları (375 milyar £) eksik durumda ve 2024’te elde edilmesi öngörülen 100 milyar ABD doları tutarındaki yapay zeka geliri bu rakamın yakınında bile değil. Ancak Apple’ın, Google, Samsung ve Microsoft’un yaptığı gibi tüketicilere yeni bir cihaz satın almaları için bir neden vermek amacıyla AI özelliklerini ürünlerine coşkuyla dahil etmesi gerekiyor.

Zor bir satış mı?

Yapay zekadan önce endüstri, sanal gerçeklik ve Metaverse etrafında heyecan yaratmaya çalışıyordu; bu çaba muhtemelen 2023’te Apple Vision Pro başlığının (geçen haftaki duyuruda tesadüfen adı bile geçmeyen bir ürün) piyasaya sürülmesiyle zirveye ulaştı.

Metaverse’nin yükselişe geçmesinin ardından teknoloji şirketleri satışları artırmak için başka bir şeye ihtiyaç duydu ve yapay zeka yeni parlak şey haline geldi. Ancak tüketicilerin telefonlarda bulunan fotoğraf düzenleme ve yazma asistanları gibi yapay zeka tabanlı özellikleri kullanıp kullanmayacakları henüz bilinmiyor. Bu, mevcut yapay zekanın kullanışlı olmadığı anlamına gelmiyor. Yapay zeka teknolojileri, çevrimiçi reklamcılıktan sağlık ve enerji optimizasyonuna kadar her alanda milyar dolarlık endüstri uygulamalarında kullanılıyor.

Üretken yapay zeka aynı zamanda birçok alandaki profesyoneller için de yararlı bir araç haline geldi. Bir ankete göre yazılım geliştiricilerin %97’si çalışmalarını desteklemek için yapay zeka araçlarını kullanıyor. Pek çok gazeteci, görsel sanatçı, müzisyen ve film yapımcısı, içeriği daha hızlı ve daha verimli bir şekilde oluşturmak için yapay zeka araçlarını benimsedi.

Ancak çoğumuz aslında komik kedi karikatürleri çizen veya metinleri özetleyen bir hizmet için para ödemeye hazır değiliz; özellikle de yapay zeka destekli arama denemelerinin hatalara açık olduğu ortaya çıktığından beri. Apple’ın yapay zekayı uygulamaya koyma yaklaşımı çoğunlukla, birçoğu halihazırda popüler üçüncü taraf uygulamalara yerleşik olan mevcut işlevlerin bir karışımı gibi görünüyor.

Apple’ın yapay zekası, özel bir emoji oluşturmanıza, bir telefon görüşmesini metne dönüştürmenize, bir fotoğrafı düzenlemenize veya bir e-posta yazmanıza yardımcı olabilir; sade ama artık çığır açıcı olmayan şeyler. Sizi daha az rahatsız etmesi ve yalnızca önemli bildirimlere izin vermesi beklenen, Azaltma modu adı verilen bir şey de var, ancak bunun gerçekte ne kadar işe yarayacağını herkes tahmin edebilir.

İleriye dönük tek özelliğe Görsel Zeka denir. Kamerayı çevredeki bir şeye doğrultmanıza ve açıkça bir arama yapmadan bilgi almanıza olanak tanır. Örneğin, bir restoran tabelasının fotoğrafını çekebilirsiniz ve telefon size menüyü söyleyecek, yorumları gösterecek ve hatta belki bir masa ayırtmanıza bile yardımcı olacaktır.

Her ne kadar bu, Google’ın Pixel telefonlarındaki Lens’e (veya ChatGPT’nin çok modlu yeteneklerine) çok benzese de, gelecekte daha gerçek zamanlı, etkileşimli ve gerçek dünya ortamlarında konumlandırılmış yapay zeka kullanımına işaret ediyor.

Uzantıda, Apple Zekası ve Azaltma modu, 1990’lardan bu yana araştırma projelerinde öngörülen ve gösterilen, ancak çoğunlukla henüz bir çözüm olacak kadar sağlam hale gelmemiş olan “bağlam duyarlı bilgi işlem” olarak adlandırılan şeye dönüşebilir. gerçek ürün kategorisi.

Tüm bunların en can alıcı noktası, yeni iPhone’larda henüz Apple Intelligence’ın yer almaması nedeniyle Apple Intelligence’ın henüz kimsenin deneyebileceği bir ürün olmamasıdır. Belki de sınırlı bilgilerin gösterdiğinden daha değerli oldukları ortaya çıkacaktır. Ancak Apple eskiden bir ürünü yalnızca iyi ve gerçekten hazır olduğunda piyasaya sürmesiyle biliniyordu; bu, kullanım durumunun son derece net olduğu ve kullanıcı deneyiminin mükemmelliğe ulaştığı anlamına geliyordu.

iPod ve iPhone’u, kendilerinden önce piyasaya sürülen tüm MP3 çalarlardan ve akıllı telefonlardan çok daha çekici kılan da buydu. Apple’ın yapay zekaya yaklaşımının, kendilerinin ve teknoloji endüstrisinin geri kalanının yatırdığı yüz milyarlarca dolar bir yana, kaybedilen hisse senedi fiyatlarının bir kısmını geri alıp alamayacağını herkes tahmin edebilir. Sonuçta yapay zeka hâlâ inanılmaz bir potansiyele sahip ancak yavaşlamanın zamanı gelmiş olabilir
biraz aşağıya inin ve bir dakikanızı ayırarak bunun gerçekte en yararlı olacağı yeri düşünün.

Lars Erik Holmquist, Tasarım ve Yenilik Profesörü, Nottingham Trent Üniversitesi

Bu makale The Conversation’dan Creative Commons lisansı altında yeniden yayınlanmıştır. Orijinal makaleyi okuyun.