NASA Hubble Uzay Teleskobu Erken Evrende Çok Sayıda Kara Delik Buldu

Stockholm Üniversitesi Astronomi Bölümü’nden bilim insanlarının önderlik ettiği uluslararası bir araştırma ekibi, erken evrende daha önce kaydedilenden daha fazla sayıda kara delik keşfetti. NASA Hubble Uzay Teleskobu’nu kullanan bu ekip, Büyük Patlama olayından kısa bir süre sonra oluşan sönük galaksiler arasında kara delikler buldu. Bu bulgular, bilim insanlarının süper kütleli kara deliklerin nasıl oluştuğunu ve galaksilerin evriminde oynadıkları rolü anlamalarına yardımcı olabilir. Hubble’ın verileri, Ultra Derin Alan bölgesinin yıllarca süren gözlemlerinden toplandı.

Uzak Galaksilerde Süper Kütleli Kara Delikler Bulundu

Önemli keşiflerden biri, büyük patlamadan bir milyar yıldan daha kısa bir süre sonra oluşan birkaç galaksinin merkezinde süper kütleli kara deliklerin bulunmasıydı. Bu kara deliklerin kütleleri, bilim insanlarının başlangıçta tahmin ettiğinden çok daha büyük, milyarlarca güneşe eşdeğerdir.

Stockholm Üniversitesi’nde doktora öğrencisi ve The Astrophysical Journal Letters’da yayımlanan çalışmanın ortak yazarlarından Alice Young, bu kara deliklerin ya çok büyük kütleli nesneler olarak oluştuğunu ya da erken evrende hızla büyüdüğünü belirtti.

Parlaklıktaki Değişimler Aracılığıyla Kara Deliklerin Gözlemlenmesi

Araştırma ekibi, Hubble’ı kullanarak aynı bölgeyi birkaç yıl boyunca yeniden fotoğrafladı ve bu sayede galaksi parlaklığındaki değişiklikleri ölçebildiler. Bu değişiklikler, kara deliklerin maddeyi patlamalar halinde yutarken titreşme sinyalleridir. Baş yazar ve Stockholm Üniversitesi’nde profesör olan Matthew Hayes, bu bulguların hem kara deliklerin hem de galaksilerin zamanla nasıl büyüdüğü ve etkileşime girdiğine dair modelleri iyileştirmeye yardımcı olduğunu açıkladı.

Galaksi Oluşumunu Anlamak İçin Sonuçlar

Araştırma, kara deliklerin büyük olasılıkla evrenin ilk milyar yıllarında devasa yıldızların çöküşünden oluştuğunu öne sürüyor. Bu bulgular, kara delik ve galaksi evriminin daha net bir resmini sunuyor ve bu artık daha doğru bilimsel modeller aracılığıyla daha iyi anlaşılabiliyor.