Mayıs 2024 Güneşçi Fırtınası, olağandışı radyasyon kemerlerini tetikler ve uzay güvenliği endişelerini artırır

Mayıs 2024’te meydana gelen önemli bir güneş fırtınası, uydu verileriyle doğrulandığı gibi, Dünya çevresinde iki geçici radyasyon kayışı oluşumuna yol açtı. Keşif, uykuda bir uydu aylarca süren hareketsizlikten sonra operasyonlara devam ettiğinde yapıldı. 1989’dan beri en yoğun jeomanyetik bozukluklar arasında yer alan fırtına, yaygın auroral ekranlarla sonuçlandı ve Dünya’nın manyetosferine yüksek enerjili parçacıklar getirdi. Bu tür geçici kayışlar daha önce belgelenmiş olsa da, bilim adamları yeni oluşturulan kayışlardan birinin önceki gözlemlerden farklı bir bileşime sahip benzersiz özellikler sergilediğini bulmuşlardır. Kemerlerden biri zaten dağıldı, ancak diğeri sağlam kalıyor ve gelecekteki uzay görevleri için potansiyel zorluklar yaratıyor.

Yoğun güneş aktivitesini takiben tespit edilen geçici radyasyon kayışları

Journal of Jeofizik Araştırma: Uzay Fiziği’nde yayınlanan araştırmalara göre, Colorado İç Radyasyon Kemeri Deneyi (Cirbe) uydu, Haziran 2024’te yeniden etkinleştirme üzerine yeni radyasyon kayışlarını tanımladı. Uzay aracı Nisan ayında teknik bir sorun nedeniyle sessiz kalmıştı. fırtınanın zirvesi. Geri dönüşü üzerine, veri analizi, önceden var olan van Allen radyasyon kayışları arasında yer alan iki ek kayışın varlığını ortaya çıkarmıştır.

İlk kuşak, daha önceki fırtına kaynaklı radyasyon kayışlarıyla tutarlı olarak yüksek enerjili elektronlar içererken, ikinci kayışın olağandışı bir yüksek enerjili proton konsantrasyonu gösterdiği belirlenmiştir. Bu protonların varlığı, yüklü parçacıkların Dünya’nın manyetik alanına önemli ölçüde patlamaları olan güneş fırtınasının aşırı doğası ile bağlantılıydı.

Yeni oluşturulan kayışların genişletilmiş ömrü

Güneş fırtınaları tarafından üretilen geçici radyasyon kayışlarının dağılmadan önce haftalarca devam ettiği bilinmektedir. Bununla birlikte, bulgulara göre, elektron baskın kayış üç ay kalırken, proton açısından zengin kayış hala mevcuttur. NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nde bir heliofizikçi olan David Sibeck, Space.com ile yapılan bir röportajda, bu parçacıkların uzun bir süre sıkışıp kalabileceğini ve Dünya’nın iç radyasyon ortamı üzerinde kalıcı bir etki yaratabileceğini belirtti.

Proton kuşağının esnekliği, dış rahatsızlıkların daha az etkiye sahip olduğu Dünya’nın manyetik alanının daha kararlı bir bölgesindeki konumuna atfedilir. Buna karşılık, Haziran 2024’teki bir sonraki güneş fırtınası, elektron kayışında bir azalmaya neden oldu ve Ağustos ayında daha da zayıflama gözlemlendi. Buna rağmen, proton kayışı büyük ölçüde etkilenmedi.

Uzay görevleri ve uydu operasyonları için çıkarımlar

Bu yeni radyasyon kayışlarının varlığı, uyduların ve mürettebat uzay misyonlarının güvenliği ile ilgili endişeleri artırmıştır. Yüksek enerji seviyelerindeki yüklü parçacıklar, elektronik bileşenler ve uzayda insan sağlığı için risk oluşturabilir. Bu bölgelerden geçen uzay aracı, özellikle de geostationary yörüngesine veya ötesine seyahat edenler, radyasyona maruz kalmayı azaltmak için ek kalifiye gerektirebilir.

Bildirildiği gibi, bu kayışların varlığı gelecekteki görevler için lansman planlarında ayarlamalar gerektirebilir. Uzun süreli radyasyon tehlikeleri ile, uzay ajanslarının uyduları dağıtmadan veya astronotları Dünya’nın yörüngesinin ötesine göndermeden önce gelişen uzay hava koşullarını hesaba katması gerekebilir.

Cirbe uydusunun önemli keşfine rağmen, yeni radyasyon kayışlarının tanımlanmasına yol açan aynı güneş aktivitesi de uzay aracının nihai ölümüne neden oldu. Atmosfere enjekte edilen artan enerji, daha fazla sürükle ile sonuçlandı, bu da Cirbe’nin Ekim 2024’te inişine ve parçalanmasına yol açtı.

Güneş fırtınalarının Dünya manyetosferi üzerindeki etkisi, bu fenomenlerin hem gezegen hem de teknolojik sistemleri nasıl etkilediğini inceleyen bilim adamları ile yakından izlenmeye devam ediyor.