Çalışma Hint-Avrupa Popülasyonlarının Genetik ve Dilsel Köklerini Ortaya Çıkarıyor

Aralarında Kopenhag Üniversitesi Lundbeck Vakfı JeoGenetik Merkezi’nden Eske Willerslev’in de bulunduğu 91 araştırmacının katıldığı kapsamlı bir çalışma, Hint-Avrupa popülasyonlarının genetik ve dilsel kökenleri hakkında kritik bilgiler sağladı. Bulgular, Bronz Çağı’nda bozkır soyunun Akdeniz’de yayılmasına katkıda bulunan iki önemli göçü tespit ediyor. Genetik araştırma, İspanyol, Fransız ve İtalyan popülasyonlarını Bell Beaker soyuna bağlarken, Yunan ve Ermeni popülasyonları doğrudan Pontus Bozkır bölgesindeki Yamnaya soyuna bağlandı.

Bozkır Soy Dağılımı Analizleri

Ön baskı sunucusu bioRxiv’de yayınlanan araştırmaya göre, Batı Avrupa’daki bozkır ataları, genetik profillerini yerel Neolitik çiftçilerle birleştiren Bell Beaker popülasyonlarına atfediliyor. Bu göçler, İtalyan-Kelt dilleri için ortak bir köken öneren dil teorileriyle uyumludur. Buna karşılık, Yunan ve Ermeni soyları, hiçbir önemli yerel katkı olmaksızın, doğrudan Yamnaya etkisini yansıtıyor. Doğu ve Batı Akdeniz popülasyonları arasındaki bu farklılık, İtalyan-Kelt ve Yunan-Ermeni dil hipotezleriyle uyumludur.

Genomik ve Stronsiyum İzotop Çalışmaları

Raporlara göre çalışma, İspanya, İtalya, Yunanistan ve Türkiye’nin de aralarında bulunduğu bölgelerden 2.100 ila 5.200 yıl öncesine tarihlenen 314 antik genomu sıraladı. İnsan hareketliliğini izlemek için 224 stronsiyum izotop değerlendirmesinin yanı sıra toplam 2.403 genomdan oluşan veri seti analiz edildi. Sonuçlar, Bronz Çağı boyunca Yunanistan, Kıbrıs ve İtalya’da yerel olmayan bireylerin tespit edildiği aktif göç modellerini gösterdi. Dikkate değer bir bulgu, Kıbrıs’ta yaşayan bir İskandinav vatandaşıydı ve Akdeniz ticaret yollarının yerel sınırların çok ötesine uzandığını öne sürüyordu.

Dilsel Göç Modellerine Etkileri

Bu bulgular, İtalik ve Kelt dillerini Bell Beaker soyuna, Yunanca ve Ermeni dillerini ise Yamnaya soyuna bağlayan dil teorilerini doğruluyor. Araştırma, Hint-Yunan ve İtalyan-Germen modelleri de dahil olmak üzere alternatif hipotezlerle çelişiyor. Bu çalışma, Hint-Avrupa popülasyonlarının genetik ve dilsel geçmişinin daha net anlaşılmasını sağlayarak, eski insan göçlerine ilişkin gelecekteki araştırmalar için hayati bir referans sunuyor.