OECD’nin hemşire açığı ve doktor açığı raporu

Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD), Avrupa’daki sağlık mesleklerinin durumunu krizde görüyor. Bugün yayınlanan “Bir Bakışta Sağlık: Avrupa 2024” raporunun gösterdiği gibi, 15 AB ülkesi 2022 ve 2023’te hemşirelik personeli sıkıntısı, 20’si ise doktor sıkıntısı bildirdi. Avusturya da AB’de doktor yoğunluğu en yüksek üçüncü ülke olmasına rağmen bu ülkeler arasında yer alıyor.

Rapora göre, AB genelinde sağlık ve sosyal sektörde doktorlar, hemşireler ve ebelere yayılan 1,2 milyon kişilik bir eksiklik var. Bu bir yandan yaşlanan nüfustan, diğer yandan da personelin yaşlanmasından kaynaklanmaktadır. Doktorların üçte biri (Avusturya: yüzde 34) ve hemşirelerin dörtte biri (Avusturya: yüzde 21) 55 yaşın üzerindedir. OECD raporuna göre sağlık işlerine olan ilgi son yıllarda azaldı.

Yurt dışından gelen hemşire kadrosunda önemli artış

Genel olarak sağlık ve sosyal hizmetler sektörü, güçlü bir yükseliş eğilimi gösteren büyük bir işverendir ve işgücünün yüzde 79’u kadınlardan oluşmaktadır. AB genelinde çalışanların yüzde 11’i, 2002’de yüzde 8,5’e kıyasla 2022’de burada çalışıyordu (Avusturya: 2022’de yüzde 11,2, 2002’de yüzde 8,6). Konu doktorlara gelince, 2022 yılında AB’de 1.000 kişi başına ortalama 4,2 doktor düşüyordu (2012: 3,6; 2002: 3,1). Avusturya, 2022’de 1.000 kişi başına 5,4 doktor oranıyla burada daha yüksektir (2012: 4,9; 2022: 4,0).

Sağlık profesyonelleri giderek daha fazla yurt dışından istihdam ediliyor. Yalnızca 2019’dan 2022’ye kadar doktorların oranı yüzde 17, hemşirelerin oranı ise yüzde 72’ye kadar arttı. Norveç, İrlanda ve İsviçre’de (2023 itibarıyla) doktorların yüzde 40’ı ve hemşirelerin yüzde 50’si eğitimlerini yurtdışında tamamlamıştı.

Avusturya’da doktorların yüzde 7,5’i, hemşirelerin ise yüzde 13,4’ü yurt dışından geliyor. Aynı zamanda Avusturya, Almanya’da yabancı doktorların en güçlü ikinci menşe ülkesi (Romanya’nın ardından) ve İsviçre’nin dördüncü en güçlü ülkesidir. İşgücü piyasasının durumunu iyileştirmek için OECD, kısa vadede çalışma koşullarının ve ücretlerin iyileştirilmesini, ancak her şeyden önce uzun vadede daha iyi bir eğitim durumunun sağlanmasını önermektedir.