Jo Tera Hai Woh Mera Hai İncelemesi: Derinlikten Uzak Duran Açgözlülük Hakkında Hafif Bir Komedi

Emily Dickinson “Kalp istediğini ister” yazdığında çoğumuz için bu çok dokunaklıydı. Dickinson’ın dediği gibi, insan arzuları ve saplantıları genellikle akıl ve mantığın ötesindedir. JioCinema’nın son orijinal filmi Jo Tera Hai Wo Mera Hai de aynı konsepte dayanıyor. Film, yıllardır Mumbai’deki muhteşem bir Bungalov olan Utsav’a gönlünü kaptırmış Mitesh (Amit Sial) adlı bir adamın hikayesini anlatıyor. Aşık bir genç gibi, telefonunda villanın fotoğraflarına bakıp duruyor, hayaller kuruyor ve villanın tüm ihtişamına hayran olmak için trafiğin akışını engellemekten çekinmiyor.

Çocukluğundaki hayalindeki evin önündeki tek engel, Utsav’ın sürekli huysuz sahibi olan ve istenmeyen ziyaretçileri kovan ve ev hizmetçisiyle birlikte villada kalan Govinda’dır (Paresh Rawal). Mekanın çekiciliğinin farkındadır ve emlakçıların onun üzerinde dolaşıp mekanı satmasını beklemesine dayanamaz. Villasının dışındaki bir duyuruda “İzinsiz girenler öldürülecektir” yazmaktadır. Bulutlu saçlarıyla her zaman khadi kurta giyen Govinda, kırılması zor bir cevizdir.

Ancak Mitesh’in takıntısı onu ele geçirdiğinde, Govinda’nın sıkı sıkıya sarılmış hayatına girmeye karar verir. Onun fikri, yaşlı adamı takip etmek, onunla stratejik bir ilişki kurmak, güvenini kazanmak ve en sonunda onu ikna etmek veya kandırmak (o an hangisi daha uygunsa) ve villayı ona vermektir.

Bundan sonra gelen şey, bu zor görevi yerine getirmek için bir dizi komik çabadır. Mitesh, tehlikeli suçlularla uğraşmak veya bunun için çocuğunun doğum günü partisini kaçırmak anlamına gelse bile, villa için her şeyi yapmaya hazırdır. Dişlerinden yalan söyleyen, kumar oynayan ve hile yapan bir ahlak adamı olarak, bu onun için tam olarak geçici bir ahlaki değişim değildir.

Sial’in Mitesh tasviri etkileyici ve filmin havasını hafif tutuyor. İfadelerinden ve vücut dilinden komik zamanlamasına kadar Sial rolün üstesinden geldi. Hatta Mitesh’e bir masumiyet dokunuşu bile getirmeyi başarıyor, Mitesh aksi takdirde kusurların poster çocuğu.

Ancak, benim için gösteriyi çalan Paresh Rawal oldu. Deneyimli aktör, çeşitli rol portföyüne bir kez daha yıldız bir performans sergiledi. Karakterinin huysuzluğu, güvensizliği ve tuhaflıkları ekranda yankılanıyor. Bir sahnede, Mitesh’in niyetinden şüpheleniyor ve yine de uzun zamandır aldığı bölünmemiş ilgi nedeniyle bunu görmezden gelmeyi seçiyor.

Ne yazık ki senaryo Rawal ve Sial’e parlamaları için çok sınırlı bir alan veriyor. Oyuncular kendilerine verileni en iyi şekilde kullanırken, film onları tam potansiyelleriyle kullanmaktan çok uzak kalıyor. Filmin Govinda’nın yalnızlığını keşfetmesini ve filmde sürekli olarak bahsedilen ölen oğluyla ilgili anılarına değinmesini çok isterdim.

Jo Tera Hai Wo Mera Hai, esasen açgözlülüğün yaş, sınıf veya cinsiyet fark etmeksizin her yerde mevcut olduğunu göstermeye çalışır. Komik yaklaşımına rağmen, açgözlülüğün sıklıkla kişinin kendi mezarını kazmasına nasıl yol açtığını ortaya koymayı başarır. Filmdeki hemen hemen tüm karakterler bir şeye karşı açgözlülük besler. Bazıları için bu para ve varlıklardır, diğerleri içinse şehvet ve arkadaşlıktır.

Jo Tera Hai Woh Mera Hai açgözlülüğün derinliklerini göstermede dürüst bir girişimde bulunurken, dünyanın daha sert gerçeklerini göz ardı eden aşırı basit bir tondan muzdariptir. Tasviri yumuşatıp bunun yerine hicvetmeye çalışmasaydı, film açgözlülüğün ahlaksızlığı hakkında vaaz veren, uyku vakti hikayesi gibi hissettirmezdi.

Raj Trivedi’nin filmi, hafif ve basit bir şey arıyorsanız iyi bir seçim olabilir. Ahlak dersleri daha genç bir kitleye uygun olabilir, ancak biraz daha duygusal derinlik veya sadece kahkahalar arıyorsanız, bunu atlamanızı öneririz.

Puan: 6/10