7000 yıllık genom analizi, Sahara Çölü’nün yemyeşil yeşili habitatını tanıttı

Sahara Çölü’nün sessizliği, 2 Nisan’da Nature dergisinde yayınlanan Kuzey Afrika soyuna dayanan bir yemyeşil geçmişin kanıtını ortaya koyuyor. Çalışma, Leipzig, Almanya’daki Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü’nde, Roma’nın Sapienza Üniversitesi’ndeki Sahra’da bir arkeolojik misyonla birlikte gerçekleşti ve güneybatı Libya’daki Takarkori kaya sığınağından keşfedilen iki mumyalanmış bireylerin 7000 yıldan fazla bir süredir. Bulgular, Afrika nemli döneminde erken Kuzey Afrika popülasyonlarının genetik tarihini öngörmektedir.

Genom analizi

Sahara Çölü, bir zamanlar Holosen döneminde insan mesleğini pastoralizmle teşvik eden su kütleleri boyunca, günümüzden 14.500 ila 5000 yıl arasında yeşil bir savandı. Sahara Çölü, mevcut habitatı nedeniyle nadir DNA korumasına sahiptir ve bu da genetik tarih hakkında sınırlı bilgiye yol açar. Ancak Sahara bugün bildiğimiz çorak bir toprak değildi; Aslında, otlaklar ve göllerle noktalı yeşil ve verimli bir arazi. Çalışma, DNA alımının daha önce bilinmeyen bir Kuzey Afrika atalarının soyunu ortaya koyduğunu göstermektedir.

Analizden elde edilen kanıtlar, bu eski insanların hem Sahra altı hem de Avrasya gruplarından farklı olduğunu ve tarih öncesi dönemde önemli bir rol oynayan benzersiz bir Kuzey Afrikalı kalabalığa işaret ettiğini öngörüyor. Bununla birlikte, DNA, o zamanın komşu alanlarıyla harmanlama konusunda doğrudan bir kanıt içermez. Bu da insan evrimi tarihindeki genetik izolasyon ve önemi vurgular.

Takarkori bireyleri, Iberomaurusian litik endüstrisi ile bağlantılı ve AHP (analitik hiyerarşi süreci) ile bağlantılı Taforalt Mağarası, Fas’tan atalarla yakından ilişkilidir. Bununla birlikte, Takarkri bireyleri, Valentine çiftçilerinden on kat daha az Neandertal hiyerarşisi gösterir, hala Sahra altı genomlarından önemli ölçüde daha fazladır. Taforalt bireyler, Afrikalıların Neandertal karışımının yarısına sahiptir.

Bulgular ve sonuçlar

Çalışma, sadece eski Kuzey Afrika hiyerarşisinin anlayışını yeniden şekillendirmediğini değil, aynı zamanda geçmişte Yeşil Sahra’nın önemine de büyük önem verdiğini gösteriyor. Sadece bu değil, pastoralizm kültürel difüzyon yoluyla geç Pleistosen döneminde Kuzey Afrika’ya yayılan ıraksak, izole Kuzey Afrika ataları soyuna dönüştü. Araştırmacılar bölgeyi keşfetmeye devam ediyorlar ve bu geniş yeşil manzaradan daha fazla sır olabilir, insan kökenleri hikayesindeki boşlukları kapattılar.